بسم الله الرحـــــــــــــــــمن الرحیم

ابن عمّار می‌گوید: از امام صادق صلوات‌الله‌علیه خواستم که به من دعایى براى روزى بیاموزند و به من دعائى آموختند که براى جلب روزى از آن بهتر ندیدم. امام صلوات‌الله‌علیه به من فرمودند که بگو: «اَللَّهُمَّ ارْزُقْنِی مِنْ فَضْلِکَ الْوَاسِعِ الْحَلاَلِ الطَّیِّبِ رِزْقاً وَاسِعاً حَلاَلاً طَیِّباً بَلاَغاً لِلدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ صَبّاً صَبّاً هَنِیئاً مَرِیئاً مِنْ غَیْرِ کَدٍّ وَلاَ مَنٍّ مِنْ أَحَدِ خَلْقِکَ إِلاَّ سَعَهً مِنْ فَضْلِکَ الْوَاسِعِ فَإِنَّکَ قُلْتَ وَسْئَلُوا الله مِنْ فَضْلِهِ فَمِنْ فَضْلِکَ أَسْأَلُ وَمِنْ عَطِیَّتِکَ أَسْأَلُ وَمِنْ یَدِکَ الْمَلْأَى أَسْأَلُ.» (الهی! از فضل وسیعت، رزقِ حلال و طَیِّب روزی‌ام کن، آن روزى‌ای که رساننده برای دنیا و آخرت، ریزان ریزان، گوارا، بى‌رنج و بدون منّت از هیچ یک از آفریدگانت باشد، جز گشایشی از فضل وسیع خودت، زیرا تو خود گفتى: «از فضل و فزونیِ خدا بخواهید(نساء: ۳۱)» پس من از فضل و کرمت و از دست پربرکتت، روزى را خواستارم).